รายการ สถานีสุวรรณภูมิ

เกี่ยวกับฉัน

รูปภาพของฉัน




คือบัณฑิตเพลิงชมพูครุศาสตร์
มหาบัณฑิตสมมาดสาวอักษร
จามจุรีศรีจุฬาถิ่นนาคร
ที่เสกพรให้เป็น"ครู"รู้ค่างาน

วันอังคารที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2558

นวนิยายเข้ารอบสุดท้ายรางวัลซีไรต์ปี2558

เผยรายชื่อ 9 นวนิยายเข้าชิงรางวัลซีไรต์ ประจำปี 2558

9 นวนิยายเข้าชิงรางวัลซีไรต์ ประจำปี 2558

          ประกาศรายชื่อ นวนิยาย 9 เรื่อง 9 เล่ม ที่ผ่านเข้ารอบชิง 
รางวัลซีไรต์ 2558 

          วันที่ 31 สิงหาคม 2558 นายพินิจ นิลรัตน์ ได้โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊ก พินิจ นิลรัตน์ โดยเป็นข้อความเผยรายชื่อ นวนิยายจำนวน 9 เล่ม ที่ผ่านเข้ารอบสุดท้ายของรางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน (Southeast Asian Writers Award) หรือ รางวัลซีไรต์ (S.E.A. Write) ดังนี้ 

          1. กาหลมหรทึก ของ ปราปต์

          2. จุติ ของ อุทิศ เหมะมูล

          3. เนรเทศ ของ ภู กระดาษ

          4. ประเทศเหนือจริง ของ ปองวุฒิ

          5. พิพิธภัณฑ์เสียง ของ จิรัฏฐ์ ประเสริฐทรัพย์

          6. รักในรอยบาป ของ เงาจันทร์

          7. ไส้เดือนตาบอดในเขาวงกต ของ วีรพร นิติประภา

          8. หรือเป็นเราที่สูญหาย ของ จเด็จ กำจรเดช

          9. หลงลบลืมสูญ ของ วิภาส ศรีทอง

9 นวนิยายเข้าชิงรางวัลซีไรต์ ประจำปี 2558

          สำหรับรางวัลซีไรต์ (S.E.A. Write) เป็นรางวัลประจำปีที่มอบให้แก่กวีและนักเขียนใน 10 ประเทศอาเซียน โดยมีการมอบรางวัลครั้งแรกในปี พ.ศ. 2522

ภาพจาก เฟซบุ๊ก พินิจ นิลรัตน์

วันอาทิตย์ที่ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558

จงวิเคราะห์บทกวีนิพนธ์ มือนั้นสีขาว ของศักดิ์สิริ มีสมสืบ

 บทกวีนิพนธ์ " หมานำเกวียน" 

       ตะขลุกตะขลักสะบักสะบอมกระมอมกระแมม
เมื่อไหร่หลังคาจะโผล่จะแพลม
หร็อมแหร็มรำไรสักหลังสองหลัง
        เจียนจะถึงครึ่งของครึ่งของทางหรือยัง
เกวียนกระแทกก้นแทบจะพัง
ลุงตอบว่ายังยังอีกหน่อยอีกร้อยหมาเยี่ยว
        หมาตามเกวียนตามทางที่เคยเทียว
แวะดมดมยิ้มยิ้มแล้วก็เยี่ยว
ตะกุยกลบแล้วกรูเกรียวไปล่วงหน้าเป็นหมานำ
         ครูคนใหม่บ่นอะไรอยู่พร่ำพล่าม
มือพลางประคองรองเท้าคู่งาม
ด้วยความวิตกสงสารมันทั้งคู่
          หมานำวัว วัวนำเกวียน เกวียนนำครู
นำครูไปนำคนที่คอยครูอยู่
เด็กน้อยคอยดูว่ารองเท้าครูจะหรูยังไง
           ถึงจะนานแต่หมู่บ้านก็อยู่ข้างหน้า
หมานำเกวียนยังเริงร่า
แต่ครูส่ายหน้าทำท่าเหมือนจะร้องไห้
            ครูบ่นซ้ำซ้ำว่ากรรมของกูกรรมของกู
ลุงขับเกวียนใจเหี่ยวหดหู่
น้ำใจของครูสู้หมาของกูก็ยังไม่ได้
            เดี๋ยวพ่อไล่ลงเสียที่หัวดงทับทิม
ให้เดินสักสิบห้าหมายิ้มซะเป็นไง


(หน้า ๓๙-๔๐)
  -เนื้อหากล่าวถึงเรื่องอะไร / มีใครบ้าง
  -วรรณศิลป์ในการใช้ภาษาเป็นอย่างไร
  -ข้อคิดที่ได้คืออะไรบ้าง