เมื่อกวีซีไรต์..ซะการีย์ยา อมตยาเยือนโรงเรียนเทพลีลา(ตอน ๒)..

หลังเสร็จสิ้นการเสวนา "การอ่านสร้างชีวิต-ลิขิตเขียนได้ดังฝัน" ก็เป็นโมงยามของบรรยากาศซีไรต์สัมพันธ์ระหว่างกวีซีไรต์-ครูและนักเรียนวิชาพินิจวรรณกรรมซีไรต์ ณ มุมซีไรต์สัมพันธ์ในห้องสมุดโรงเรียนเทพลีลา หลายคนหายหน้า สงสัยว่าจะยังไม่ได้เตรียมคำถามหรือเกิดอาการกระดากเก้อเขิน"พี่เช" หรืออย่างไรมิอาจคาดเดา เหลืออยู๋ ๑๐ คนที่ปักหลักมั่น เตรียมคำถามมาพร้อม หลายคำถามได้รับคำตอบที่น่าสนใจอาทิ "การเดินทางของบทกวียังต้องการความหวังให้แพร่ขยายไป ได้รับการอ่าน ปรารถนาให้บทกวีทำให้คนคิดช้าลง ต้องการเวลากับการอ่าน" หรือคำถามเกี่ยวกับ"กรณีวิวาทกับความเงียบ" คำตอบคือ "ความเงียบมีค่าและเป็นเพื่อนที่ดี อยู่เงียบแต่คิดดัง" กับคำถามถัดมาว่า "กุหลาบควรจะอยู่ ณ ที่ใด" และทำไมถึงทุบแจกันทิ้ง? คำตอบที่ได้คือ "บางครั้งบางสิ่งบางอย่างควรอยู่ที่เดิม หรืออยู่ในที่ๆเหมาะสมกว่า เช่น กุหลาบควรอยู่ในสวนดีกว่า "ฯลฯ
ทุกคำตอบของกวีซีไรต์ยังน่าจดจำและน่าติดตามค้นหากันต่อไป ตามวันวัยของผู้ถาม บางคำถาม "พี่เช"ก็ขอสงวนสิทธิ์ที่จะขอเก็บไว้ส่วนตัว(แหม..กวีเขาก็ต้องมีปรัศนีหัวใจกันบ้างแหละน่า)
ช่วงสุดท้ายก่อนอำลา นักเรียนศูนย์ข่าวเยาวชนไทยก็ทำหน้าที่นักข่าวรุ่นเยาว์สัมภาษณ์กวีซีไรต์อีกหลายคำถาม เป็นการฝึกทักษะ กล้าๆหน่อยเพราะดูพี่เชออกเป็นกันเอง น่ารักออกอย่างนั้น จากนั้นก็ถ่ายภาพหมู่ ภาพเดี่ยวอีกมากช็อต พี่เชก็ยิ้มเรื่อย ครูนัยนามอบของที่ระลึกเป็นแจ็คเก๊ตผ้าหม้อห้อม OTOPจากเมืองแพร่ ดูท่ากวีซีไรต์จะปลื้ม หนาวนี้(ถ้ามี)คงพอช่วยให้อบอุ่นบ้างนะเจ๊า...